....... من اينجا بس دلم تنگ است

بذر کاجي دارم جنگلي مي کارم وسعتش يک کف دست ....... پشت اين روزنه ي دود زده خيل فولاد بهم بافته ي سخت و سياه راه پرواز مرا مي بندد سايه افکنده بسرم ميدهد آزارم ............ جنگل کوچک سبزم اما فارغ از دغدغه ي دود و غبار سبز تر ميگردد وبه خود ميخواند دور پرواز سي مرغ خيال من را ................ آه مي بينم از فراسوي ستبر کاجم آبي لايتناهي پنبه ي ابر سفيد پرتو خورشيد را ............... وزلال باران دود اين پنجره را .مي شويد پاييز1363